Μια αύξηση του εισοδήματος θα έχει διαφορετικές επιπτώσεις στο καλάθι του καταναλωτή. Ο καταναλωτής, μετά την αύξηση του εισοδήματος, θα είναι σε θέση να καταναλώσει πιο "ακριβά" αγαθά, τα οποία πριν την αύξηση του εισοδήματός του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να καταναλώσει. Τα αγαθά, των οποίων η προτίμηση μειώνεται ή χάνεται, μετά από μια αύξηση του εισοδήματος, χαρακτηρίζονται από αρνητική εισοδηματική ελαστικότητα ζήτησης και ονομάζονται κατώτερα αγαθά. Αντιθέτως, τα αγαθά, των οποίων η κατανάλωση αυξάνεται με την αύξηση του εισοδήματος έχουν θετική εισοδηματική ελαστικότητα ζήτησης και χαρακτηρίζονται ως κανονικά αγαθά.
Ένα σχετικό παράδειγμα είναι η εγκαθίδρυση από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Συνθήκη της Ρώμης). Ένας από τους κύριους λόγους δημιουργίας της κοινής αγροτικής πολιτικής στην Κοινότητα, ήταν η χαμηλή εισοδηματική ελαστικότητα των αγροτικών προϊόντων. Τα πρώτα χρόνια της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τα αγροτικά προϊόντα αποτελούσαν μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού κάθε νοικοκυριού και ο αγροτικός τομέας κατείχε υψηλό μερίδιο στο ΑΕΠ κάθε Ευρωπαϊκής χώρας. Όσο αναπτύσσονταν οι Ευρωπαϊκές οικονομίες και αυξάνονταν τα εισοδήματα των Ευρωπαίων, τόσο μικρότερη ήταν η αύξηση της ζήτησης αγροτικών προϊόντων, αφού τα αγροτικά προϊόντα χαρακτηρίζονται από χαμηλή εισοδηματική ελαστικότητα ζήτησης σε σχέση με τα προϊόντα άλλων κλάδων. Έτσι, καθώς αυξάνονται τα εισοδήματα, η ζήτηση αγροτικών προϊόντων ανέρχεται με βραδύτερους ρυθμούς, με συνέπεια τη μειωμένη σχετική συμμετοχή του αγροτικού τομέα στη διαμόρφωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) και την αύξηση των αγροτικών εισοδημάτων με μικρότερους ρυθμούς. Οι Ευρωπαίοι κατανάλωναν το επιπλέον εισόδημά τους σε προϊόντα άλλων κλάδων με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του γεωργικού τομέα σε σχέση με την υπόλοιπη οικονομία που διάνυε περίοδο μεγέθυνσης και τη μετακίνηση εργατικού δυναμικού από τη γεωργία στους άλλους παραγωγικούς κλάδους. Η Κοινότητα μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής προσπάθησε να προστατέψει το εισόδημα των γεωργών με την ενίσχυση των τιμών πώλησης των προϊόντων, και τον έλεγχο, μεταξύ άλλων, των ποσοτήτων εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων τρίτων χωρών προς τα κράτη - μέλη της.