Ο Robert Solow θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή οικονομολόγους. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του είναι το Νεοκλασσικό Υπόδειγμα Οικονομικής Ανάπτυξης (Υπόδειγμα Solow), το οποίο δημοσιεύτηκε το 1956 και για το οποίο βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ το 1987. Είναι ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της Νεοκλασικής-Κεϋνσυανής Σύνθεσης (ή Νέα Κεϋνσυανή Σύνθεση) στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκε και το υπόδειγμα IS-LM. Σύμφωνα με αυτήν, τη μακροχρόνια περίοδο ισχύουν τα Νεοκλασικά συμπεράσματα, ενώ στη βραχυχρόνια περίοδο τα Κεϋνσυανά. Μεταξύ των βασικότερων υποθέσεών της είναι η ακαμψία των ονομαστικών μισθών, η ανελαστικότητα ζήτησης επενδύσεων ως προς το επιτόκιο, η ανελαστικότητα ζήτησης χρήματος ως προς το εισόδημα και άλλες ατέλειες του οικονομικού συστήματος.
