3.3.10.1 Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ : ΜΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Σε πολύ χαμηλά
επίπεδα επιτοκίου (όπως στο r1 του Σχήματος 41) η ελαστικότητα ζήτησης χρήματος
ως προς το επιτόκιο είναι πλήρως ελαστική. Αν το
κράτος ασκήσει επεκτατική δημοσιονομική (αύξηση των δημοσίων δαπανών ή μείωση
της φορολογίας), θα μετατοπιστεί η IS προς τα έξω και
δεξιά, αυξάνοντας το εισόδημα (από Υ1 σε Υ2).
Όπως, όμως, φαίνεται στο Σχήμα 42 το επιτόκιο παραμένει αμετάβλητο. Σε χαμηλά
επίπεδα επιτοκίου η ζήτηση χρήματος ως περιουσιακό στοιχείο είναι μεγάλη (λόγω
του χαμηλού επιτοκίου) και τα άτομα διακρατούν μεγάλη ποσότητα ρευστών. Η
αύξηση του εισοδήματος θα αυξήσει τη ζήτηση χρήματος για τη διενέργεια συναλλαγών,
χωρίς αυτό να σημαίνει και αύξηση του επιτοκίου, διότι η αυξημένη αυτή ζήτηση
θα καλυφθεί από την μεγάλη ποσότητα ρευστών που έχουν στη διάθεσή τους τα
άτομα.
Η διατήρηση του επιτοκίου σε χαμηλά επίπεδα (και η μη αύξησή του λόγω της
επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής) δεν θα εκτοπίσει τις ιδιωτικές επενδύσεις
και συνεπώς η αύξηση των δαπανών (ή η μείωση της φορολογίας) θα οδηγήσει σε
μια "καθαρή" αύξηση του προϊόντος, καθιστώντας τη δημοσιονομική
πολιτική πλήρως αποτελεσματική.
Σχήμα 41: Η ισορροπία στις αγορές προϊόντος και χρήματος
