Από τα παραπάνω προκύπτει ότι μια μεταβολή σε ένα ονομαστικό μέγεθος (ποσότητα χρήματος, φόροι, δημόσιες δαπάνες) προκαλεί μεταβολή σε ονομαστικά μεγέθη (επίπεδο τιμών, ονομαστικοί μισθοί), αλλά όχι σε πραγματικά μεγέθη (απασχόληση, προϊόν). Μεταβολές σε πραγματικά μεγέθη (απασχόληση, προϊόν) μπορούν να προκαλέσουν μεταβολές μόνο σε επίσης πραγματικά μεγέθη (πχ τεχνολογία παραγωγής, ποσότητα παραγωγικών συντελεστών). Συνεπώς για τους κλασικούς η άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής (φόροι, δημόσιες δαπάνες) και νομισματικής πολιτικής (ποσότητα χρήματος), είναι αναποτελεσματική.

Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ Οι βασικότεροι εκπρόσωποι της κλασικής οικονομικής σκέψης ήταν οι Adam Smith, David Ricardo, Thomas Malthus και John Stuart Mill. Η αφετηρία της ήταν το βιβλίο του Adam Smith "Ο πλούτος των εθνών" (1776). Σαν σχολή σκέψης διαμορφώθηκε την εποχή της μετάβασης από την φεουδαρχική κοινωνία στον καπιταλισμό, η οποία οδήγησε σε πολλές κοινωνικές αλλαγές. Στα πρώιμα στάδιά της, προσπάθησε να απαντήσει στο εξής ερώτημα: πώς μπορεί να οργανωθεί μια κοινωνία γύρω από ένα σύστημα όπου ο καθένας ενδιαφέρεται για το δικό του συμφέρον; Το "αόρατο χέρι" του Adam Smith ήταν η πρώτη απάντηση των κλασικών σε αυτό το ερώτημα.

...επιστροφή.